جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه به بررسی چگونگی تصور هگل از عمل به دین می پردازم. دین برای هگل نمی تواند رابطه بین انسان ها و موجودی متعالی باشد، زیرا، همانطور که من استدلال می کنم، خدای هگل موجودی از نوع متعالی نیست، بلکه عقل به عنوان ایده و روح است. همچنین هگل اساساً دین را به عنوان احساس یا تجربه بی واسطه امر الهی نمی داند. به عقیده هگل، دین مستلزم شناخت حقیقت در قالب بازنمایی است، و من حقایقی را که از نظر او در همه ادیان مشترک است، و همچنین این اصل را که او فکر می کند هدایت کننده توسعه ادیان تعیین کننده مختلف است بحث می کنم که به اوج خود می رسد. مسیحیت. اما، قبل از هر چیز، دین از نظر هگل آیین یا عملی است که در آن شخص به شیوه‌ای رادیکال بر ویژگی‌های خود غلبه می‌کند و کاملاً با دیدگاه جهانی و عینی یکی می‌شود. با غلبه بر ویژگی های خاص خود، شخص متوجه می شود که علایق خود فاقد ارزش مطلق است و او مایل است به خاطر آنچه جهان از او می خواهد، آنها را کاملاً رها کند. بالاترین شکل فرقه برای هگل مشارکت کامل در Sittlichkeit یا زندگی اجتماعی و فرهنگی اروپای پروتستان مدرن است. در فرقه، انسان به آزادی، هدف دین و بالاترین ارزش در فلسفه هگل دست می یابد. من استدلال می‌کنم که آزادی برای هگل استقلال در برابر جهان در دو مفهوم فعال و غیرفعال است. آزادی به عنوان فعال، استقلالی است که شخص در هنگام عمل عقلانی یا پیروی از هنجارهای اخلاقی که لحظه ضروری آزادی است، دارد. به عنوان منفعل، آزادی استقلالی است که فرد زمانی به دست می آورد که دیگر به علایق خاص خود وابسته نیست و شرایطی را می پذیرد که در آن خواسته هایش برآورده نمی شود. اما از نظر هگل، هنجارهای آزادی همچنین اجازه می‌دهند و ایجاب می‌کنند که شخص به طور کامل درگیر جهان باشد و فعالانه به دنبال علایق خاص خود باشد، زیرا چنین فعالیت‌هایی در آزاد بودن نقش ضروری دارند.

ترجمه ماشینی : ما معتقدیم که می‌توان عرفان را تجربه الف تعریف کرد ارتباط شخصی با خدا؛ و ما در این تجربه بلافصل الهی، ذات دین را می بینیم. هر تجربه دینی واقعی ماهیتی عرفانی خواهد داشت. در بخش اول سعی می کنیم این تعریف بسیار گسترده از عرفان را ارائه دهیم. پس از تمایز سریع بین عرفان فلسفی و عرفان مسیحی، ویژگی ها را بیان می کنیم. علامت گذاری دومی فلوطین و آگوستین تسهیل و تمایز می دهند از دو عرفان و بررسی نقاط تماس آنها. با نئو افلاطونیسم می توانیم فاصله بین این دو را مشخص کنیم. اگرچه اساساً بت پرستانه بود، اما این نوافلاطونی بود که به ده قرن مسیحیت دامن زد. او الهام بخش آگوستین و به وسیله او عرفان قرن چهاردهم خواهد بود. قرن. در "الهیات آلمانی" معروف و مرموز نفوذ می کند و از طریق آن، تا حدی، مارتین لوتر.

ترجمه ماشینی : نیکلاس بردیایف در سال 1874 در کیف، مهد فرهنگ مسیحی روسیه به دنیا آمد. او از فرزندان یک خانواده اشرافی بود، اما در حین تحصیل در کیف، تحت تأثیر نوشته‌های کانت و هگل قرار گرفت. در حالی که خود هگل از سیستم خود نتایج محافظه کارانه می گرفت، کارل مارکس نتایج انقلابی می گرفت و بردیایف جوان از مارکس و کمونیست های اولیه پیروی می کرد. او که به دلیل این تمایلات مارکسیستی از دانشگاه اخراج شد، خود را در تبعید در شمال در همراهی با برخی از بنیانگذاران کمونیسم روسیه دید.

ترجمه ماشینی : دکترین کفاره تلاش می‌کند تا بیانیه اعتقادنامه را توضیح دهد که «برای ما مردان و برای نجات ما» بود که عیسی مسیح متولد شد، زندگی کرد، مرد و دوباره زنده شد. سعی شده است نشان دهد که چگونه این حقایق برای ایجاد یک جامعه جدید بین خدا و انسان نقش اساسی دارند. این واقعیت که این دکترین هرگز به عنوان جزم تعریف نشده است، ممکن است تا حدی از عدم اطمینان در مورد استفاده از زبان ناشی شود. اما مسلماً از این واقعیت ناشی می‌شود که آنچه در اینجا از آن صحبت می‌شود، راز «عمل خدا» است. کفاره از ورای دنیای بشری ساخته شده و برقرار است.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه اثبات غیرممکن بودن سفر در زمان است. این بحث که به چهار بخش تقسیم شده است با تاریخچه و تعریف مفهوم سفر در زمان معرفی می شود. در مقدمه بحث در مورد برخی ایرادات اولیه در مورد امکان سفر در زمان گنجانده شده است. بخش دوم به معرفی و بحث در مورد مشکل تغییر گذشته می پردازد. اگر گذشته تغییر کند، تناقضی وجود دارد: چیزی هم بوده و هم نبوده است. من تلاش هایی را برای مقابله با این مشکل با تمرکز بر نظریه های لوئیس، هریسون و هورویچ مورد بحث قرار خواهم داد. نتیجه بخش دوم این خواهد بود که هیچ یک از این تلاش ها موفقیت آمیز نبودند، بنابراین مشکل همچنان باقی است. در بخش سوم بحثی در مورد آنچه من «حلقه های عجیب» می نامم، وجود خواهد داشت. اینها پیامدهای عجیب، هر چند نه آشکارا متناقض یا متناقض، از سفر در زمان هستند. هدف قسمت سوم این نیست که امکان سفر در زمان را رد کند، بلکه آن را به عنوان امکانی که حاوی عدم انسجام است، آشکار می کند. بخش پایانی پایان نامه پارادوکس های سفر در زمان، به ویژه "خودکشی" (که بازگشت به گذشته و کشتن خود جوان تر است) را مورد بحث قرار می دهد. من راه حل رایج برای این پارادوکس را بیان می کنم که آن را دیدگاه "تصادف خنثی کننده" می نامم. پس از این، من استدلال خواهم کرد که دیدگاه تصادفی خنثی کننده، پارادوکس را حذف نمی کند و بنابراین سفر در زمان غیرممکن است. در بخش پایانی قسمت چهارم، استدلال هورویچ برای امکان سفر در زمان به «گذشته‌ای دور» را مورد بحث قرار می‌دهم. این استدلال قرار است امکان پارادوکس را از امکان سفر در زمان حذف کند. با این حال نشان خواهم داد که استدلال هورویچ اشتباه است و امکان پارادوکس را از بین نمی برد. بنابراین سفر در زمان، حتی به گذشته های مکانی دور، غیرممکن است.

ترجمه ماشینی : هدف این مقاله ارزیابی تأثیر روانکاوی بر نظریه اخلاقی است. به ویژه، من این ادعا را بررسی می‌کنم که نظریه روانکاوانه در مورد رشد سوپرمن، پیامدهای مهمی در اخلاق دارد. من استدلال می کنم که نظریه روانکاوانه به طور منطقی به عنوان یک بسط روانشناسی «عام المنفعه» روزمره دیده می شود. تئوری روانکاوانه، در مورد رشد سوپر ایگو، شرحی از رشد حساسیت های اخلاقی در فرد ارائه می دهد. این می تواند به عنوان ارائه گزارشی از انگیزه اخلاقی در نظر گرفته شود. نظریه های روانکاوی فروید و کلینی بررسی شده و سه روایت از انگیزه اخلاقی شناسایی می شوند: «مدل ادیپی»، «مدل پرخاشگری» و «مدل کلینی». من نشان می‌دهم که دو معیار اصلی برای پذیرش نظریه‌های روانکاوی وجود دارد: قانع بودن تبیین روان‌شناختی و منطقی بودن تجربی مستقل. مدل کلاینی معقول ترین روایت روانکاوانه است. من ادعا می کنم که شواهد خوبی وجود دارد که نشان می دهد مدل کلاینی انگیزه اخلاقی درست است. پشتوانه این ادعا تا حدی در این واقعیت یافت می‌شود که مدل کلینی به‌طور قاطعانه طیف چشمگیری از اعمال و پدیده‌های اخلاقی را توضیح می‌دهد. همچنین نشان داده شده است که مدل کلینی از روانشناسی تجربی، به ویژه نظریه های پیاژه و کولبرگ حمایت می شود. من در ادامه ادعا می‌کنم که مدل کلاینی از رشد حساسیت‌های اخلاقی در فرد، اساس یک طبیعت‌گرایی (ژنتیکی) به‌طور قابل قبولی پیچیده در اخلاق را فراهم می‌کند. نشان داده شده است که طبیعت گرایی روانکاوانه با عقل گرایی در اخلاق ناسازگار است. این با بحثی در مورد رابطه بین مدل کلینی و بحث رئالیستی/ضد واقع گرایی در نظریه اخلاقی دنبال می شود. من با برخی از افکار در مورد جایگاه روانشناسی اخلاق در حوزه اخلاق به پایان می رسانم و به این نتیجه می رسم که باید به آن اهمیت بیشتری نسبت به آنچه در گذشته وجود داشته است اعطا شود.

ترجمه ماشینی : برخی از فیلسوفان به جای این که صرفاً غرض ورزی را یک ویژگی خاص جهان بدانند، سعی کردند آن را تحلیل کنند. چیشولم به ویژگی‌های منطقی زبانی که برای توصیف حالات ذهنی استفاده می‌شود، متوسل شد تا تز برنتانو را مجدداً فرموله کند. نشان دادن این نکته که برای توصیف حالات ذهنی به منظور حفظ تمایزات معنایی دقیق به زبان غلیظ نیاز است، رویکرد تلاش برای یافتن کاهش محتوای بازنمایی را تحت تأثیر قرار داد. به نظر می رسد رویکرد تلاش برای کاهش محتوا با ادعای برنتانو مبنی بر اینکه همه پدیده های ذهنی عمدی هستند مغایرت دارد، اما دوروامانتیک این احتمال را رد نمی کند. و این بحث که فقط پدیده های ذهنی عمدی هستند قابل دفاع است. کوواریاسیون ساده نمی تواند دلیل نادرست یا قوی بودن باشد. تئوری وابستگی نامتقارن این مشکلات را برطرف می کند، اما شرایط فودور برای بازنمایی کافی نیست و بدون هنجاری بودن در حساب، جهت روابط وابستگی توضیحی ندارد. درتسکه هنجارگرایی را از طریق ملاحظات تکاملی و غایت شناختی معرفی می کند. اما برخی اظهارات نادرست برای آنها انتخاب شده است. مفهوم دوراندیشی میلیکان بر اهمیت تکاملی مصرف بازنمایی متمرکز است. تعریف بازنمایی های ذهنی بر حسب کارکردهای مناسب تعیین شده تاریخی آن ها در زمان مصرف. این نظریه را می توان بسط کارکردگرایی سنتی دانست. ایرادهای مختلفی مبنی بر اینکه دوروامانتیک ها نمی توانند نسبت های محتوایی دقیقی داشته باشند، می توانند به طور رضایت بخشی از منابع نظریه پاسخ داده شوند. با این حال، این تئوری این نتیجه را دارد که یک نسخه تکراری فیزیکی که به‌طور تصادفی از یک متفکر تولید می‌شود، نمی‌تواند حالت‌های عمدی داشته باشد. با بررسی دقیق‌تر، این مثال نشان می‌دهد که تصویر واضحی از تصور کاملاً طبیعت‌گرایانه از ذهن است که این نظریه به ما ارائه می‌دهد. جکسون مدعی است که تئوریسمنتیک برای پاسخ به سؤالات مهم فلسفی در مورد محتوا، وضعیت نظری نادرستی دارد، اما این نظریه وضعیت مناسبی برای توضیح غرض ورزی دارد. ملاحظات در مورد انتخاب طبیعی بینش واقعی را در مورد قصد و نیت ارائه می دهد و نشان می دهد که چگونه با دنیای طبیعی سازگار است.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه دفاع از یک روایت ساده لوحانه از حکم ادراکی است. طبق گزارش ساده لوحانه، تجربیات ادراکی ما مستقیماً باورهای ادراکی ما را تضمین می کند. در فصل 1، من دیدگاه ساده لوحانه را ترسیم می کنم و آن دیدگاه را با مشکلاتی ارائه می کنم. در فصل 2، من دیدگاه ساده لوحانه را با شکل سنتی بنیادگرایی که آن را مبناگرایی ظاهری می نامم، مقایسه می کنم. بر اساس این دیدگاه، باورهای ظاهری در مقابل باورهای ادراکی دارای امتیاز هستند. مبناگرای ظاهری دیدگاه ساده لوحانه را به این دلیل رد می کند که نمی تواند خواسته های معرفت شناختی مندرج در فصل 1 را برآورده کند. در ادامه فصل 2، توضیح می دهم که چرا باورهای ظاهری آن خواسته ها را برآورده می کنند، و چرا باورهای ادراکی مشکل آفرین تلقی می شوند. در فصل 3، من این ایده را بررسی می‌کنم که باورهای ادراکی ما را نمی‌توان مستقیماً توسط تجربه تضمین کرد، زیرا آنها غیرقابل انکار هستند. من دو پاسخ برای این مشکل ایجاد می کنم. با توجه به مفروضاتی که بنیادگرایی ظاهری آن را می پذیرد، درست است که این روایت ساده لوحانه را رد کنیم. با این حال، من نتیجه می‌گیرم که مورد این مفروضات ضعیف‌تر از حالت شهودی گزارش ساده‌لوحانه است.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه، من استدلال می کنم که راهی وجود دارد که در آن آگاهی بصری کنشی را هدایت می کند که باید به صورت غیر مفهومی مشخص شود. من برای دو شرط در مورد مالکیت مفهوم استدلال می کنم: محدودیت عمومیت و محدودیت شناسایی مجدد مک داول. من استدلال می‌کنم که نوعی محتوای بصری-فضایی تجربه وجود دارد که کنشی را هدایت می‌کند که این دو محدودیت برای آن برآورده نشده‌اند. من این نوع محتوا را «محتوای عمل گرایانه» می نامم. ایده راهنما این است که روشی وجود دارد که در آن اشیا یا ویژگی‌ها در زمینه‌های روزمره استفاده از آنها ظاهر می‌شوند، به طوری که نحوه ظاهر شدن آنها مستقل از سوژه‌ای که از آنها در یک موقعیت خاص استفاده می‌کند نباشد. نحوه ظاهر شدن آنها به دلیل نوع خاصی از محتوا، محتوای عملگرایانه است. من از کارهای تجربی اخیر برای اینکه چگونه این نوع محتوا در کار اخیر در علوم اعصاب شناختی منعکس می شود، استفاده می کنم. من به این اعتراض پاسخ می‌دهم که نوع محتوای عمل‌گرایانه مطرح شده در علوم اعصاب از نظر پدیدارشناسی برجسته نیست. در بخش پایانی این پایان نامه، من در برابر استدلال مک داول که محتوای تجربه ادراکی باید مفهومی باشد، استدلال می کنم. او استدلال می‌کند که ادراکات دلایلی برای باورهای تجربی هستند، و ادراکات تنها در صورتی دلایلی برای باورهای تجربی هستند که محتوای مفهومی داشته باشند، زیرا همه دلایل باید در معرض بازتاب ذهنی باشند و تنها حالت‌های مفهومی می‌توانند آن تقاضا را برآورده کنند. من استدلال می کنم که این خواسته می تواند توسط غیرمفهوم گرایان برآورده شود. من تکنیکی را برای پاسخگویی به تقاضای پیشنهادی ایوانز پیشنهاد و از آن دفاع می کنم.